-HVERGELMIR-

Bir buz gölü var içimizde, çok derinlerde.
Suyu o kadar soğuktur ki
Ne bir balık yaşar içinde
Ne de bir yosun.
Hayat şansı tanımayan
Öldürücü bir soğuktur bu
Bir buz gölü var içimizde…

Yedi buzlu nehir
Su taşır o göle, sabah, akşam…
Nehirlerin getirdiği soğuk sularla,
Genişler çapı, buz gölünün.
Ve bir zaman gelir, göl;
Tüm bedenimizi kaplar.
Bir buz gölü var içimizde…

Nehirlerden ilkinin adı: Sevgisizliktir.
İkincisinin: İhanet, onunla yan yana akar üçüncüsü.
Adı: Nankörlüktür.
Bu üçü, en soğuk olanlarıdır.
Ve gölün en dibini bunlar doldurur.
Diğer dört nehir üzerlerine akar,
Bir buz gölü var içimizde…

Dördüncüsünün adı: Hayal Kırıklığı’dır
Hem o üç nehirden beslenir,
Hem birleşir onlarla, nihaî durakta.
Beşincisi: Yalnızlık’tır.
Diğer dört nehre bakıp,
Fışkırmıştır, dağ başında bir kaynaktan.
Bir buz gölü var içimizde…

Altıncı nehrin adı: Pişmanlık’tır
Yaptığımız, yapamadığımız…
Sevdiğimiz, sevmediğimiz…
Her işten, her şeyden, herkesten;
Bir damla vardır içinde.
Yedi nehrin en kötüsü odur.
Bir buz gölü var içimizde…

Yedinci nehrin adı: Ölüm Arzusu’dur.
Gölün yüzeyini kaplar,
Bu nehrin katran karası suyu.
Ve donarak hızla,
Kalın bir buz tabakası teşkil eder,
Güneş ve diğer sular arasında.
Bir buz gölü var içimizde…

Bir buz gölü var içimizde…
Çok derinde de değil artık.
Soğuğu vurmuş artık ifademize,
Tavrımızda, yaklaşımımızda gösterir kendisini.
Kim bize kızabilir? Kim sitem edebilir?
Yedi buzlu nehrin doldurduğu,
Bir buz gölü varken içimizde…